DZIEŃ DZIESIĄTY
„WSZYSTKIM TYM JEDNAK, KTÓRZY JE PRZYJĘLI,
DAŁO MOC, ABY SIĘ STALI DZIEĆMI BOŻYMI” (J 1,12)
Przed rozpoczęciem rozważania:
Wycisz swój umysł i swoje serce. Duchowe wyciszenie jest naszą otwartością na łaskę. Modlitwę do Ducha Świętego postaraj się odmówić spokojnie i powoli, wczuwając się sercem w każde ze zdań.
Modlitwa do Ducha Świętego
Duchu Święty, przyjdź,
oświeć mrok umysłu,
porusz moje serce,
pokaż drogę do Jezusa,
pomóż pełnić wolę Ojca,
Duchu Święty, przyjdź.
Maryjo, któraś najpełniej
przyjęła słowo Boże,
prowadź mnie.
Duchu Święty, przyjdź!
Akt zawierzenia rekolekcji świętemu Józefowi
Święty Józefie, któremu Dobry Bóg zawierzył opiekę nad Jezusem i Maryją,
zawierzam dziś tobie te rekolekcje i proszę cię
w imię twojej miłości do Jezusa i Maryi:
opiekuj się mną i wszystkimi, którzy te rekolekcje przeżywają,
strzeż nas na drodze do Niepokalanego Serca Maryi,
wyproś nam u Dobrego Boga łaskę świadomego i głębokiego poświęcenia się Sercu Twojej Umiłowanej Oblubienicy, Maryi,
abyśmy oddając się Jej całkowicie, znaleźli się w bezpiecznym schronieniu Jej Niepokalanego Serca, które jest dla nas wielkim darem
Ojca, Syna i Ducha Świętego. Amen.
ROZWAŻANIE DNIA: „WSZYSTKIM TYM JEDNAK, KTÓRZY JE PRZYJĘLI,
DAŁO MOC, ABY SIĘ STALI DZIEĆMI BOŻYMI”
Przyjmując Słowo, otrzymuję Moc, abym STAŁ SIĘ DZIECKIEM BOŻYM.
Dziecko Boże, którym się staję, jest NOWYM STWORZENIEM.
Jest to całkowicie nowy styl życia, który jest w całości i tylko ŁASKĄ.
Jest doskonałą i pełną realizacją łaski Chrztu Świętego, który dał nam UCZESTNICTWO w życiu Boga.
Wszystko to ma się dokonać W MARYI. W Jej Sercu. W Jej Łonie.
Jezus stał się Dzieckiem „W MARYI” i my mamy stać się dziećmi „W MARYI”.
Naszym powołaniem jest dziecięca miłość do Maryi – na wzór Jezusa
Oddać się Maryi to znaczy wejść z Nią w tę samą relację, jaką miał z Nią Jezus.
Jezus wzrastał i rozwijał się w Maryi, z Maryją i przy Maryi i w ten sam sposób pragnie wzrastać i rozwijać się w nas.
Oddanie się Maryi i życie tym oddaniem jest wejściem w PEŁNIĘ DZIECIĘCTWA DUCHOWEGO.
Takie przesłanie niosą nam między innymi dzieci z Fatimy.
13 maja 2000 roku podczas Mszy Świętej beatyfikacyjnej Jan Paweł II mówił:
„»Wysławiam Cię, Ojcze, że objawiłeś te rzeczy prostaczkom«. Wysławianie Jezusa przybiera dziś uroczystą formę beatyfikacji dwojga pastuszków – Franciszka i Hiacynty. Przez ten obrzęd Kościół pragnie jak gdyby postawić na świeczniku te dwie świece, które Bóg zapalił, aby oświecić ludzkość w godzinie mroku i niepokoju”.
LEKTURA DUCHOWA:
1. Z DZIENNIKÓW ALICJI LENCZEWSKIEJ
Ponieważ w grzechu pierworodnym człowiek odwrócił się od dziecięctwa Bożego ku swojej samodzielności – cały czas ludzkość wydana jest tej swojej samodzielności i nawracana jest, ponosząc konsekwencje tego.
Ojciec – cała Trójca Święta – pragnie przywrócić dziecięctwo: to jest pełne zjednoczenie człowieka z Bogiem w Jego woli i miłości.
Cała historia ludzkości jest stopniowym przywracaniem dziecięctwa: naprawianiem tego, co zniszczył w duszy grzech pierworodny.
Dzieje się to przez coraz wyraźniej objawianą Miłość Bożą i poprzez bolesne sytuacje będące wynikiem samodzielności człowieka.
Ukazywana jest Miłość i jednocześnie skutki oddzielenia od Boga – coraz wyraźniej, aż do czasu powtórnego przyjścia Jezusa.
Ojciec pragnie w pełni przygotować ludzkość na spotkanie z Nim.
Doprowadzić do tego, aby każdy musiał zadecydować, czy wybiera Boga, czy siebie bez Boga.
A jednocześnie Bóg czyni wszystko, co jest możliwe w granicach wolnej woli, jaką dał każdemu, aby każdego uratować i zbawić.
Jezus Chrystus jest Miłością Bożą ratującą, ocalającą, rozlewającą nieograniczone miłosierdzie. Każdego ta łaska miłosierdzia dotyczy i obejmuje. Wyłączeni są tylko ci, którzy sami, z własnej woli jej nie chcą przyjąć do chwili śmierci.
Życie człowieka i historia ludzkości jest czasem danym na powrót do domu Ojca. Jest czasem na powrót od samodzielności ludzkiej do dziecięctwa Bożego. Od kierowania się swoim rozumem i swoją ludzką wolą do dziecięcego oddania się w ramiona Ojca i poddania Jego woli w każdej chwili życia.
Czas dany ludzkości i każdemu człowiekowi dany jest po to, by odzyskać dziecięctwo Boże jako przygotowanie i uzdolnienie do pełni zjednoczenia w zmartwychwstaniu duszy i ciała – do wniebowzięcia.
Przywrócenie dziecięctwa jest ostatnim etapem rozwoju człowieka ku Miłości. Ono jest odzyskaniem stanu sprzed grzechu pierworodnego.
Dar ten, który teraz jest tak szeroko rozlewany na świat, jest darem zapowiadającym, że przybliża się królestwo Boże – a z nim ostateczne oczyszczenie ludzkości i każdej duszy ludzkiej. Ostateczne oddzielenie owiec od kozłów.
Dar dziecięctwa jest darem przywracającym każdemu bezpośredni kontakt z Ojcem: życie w Jego ramionach, w Jego sercu. Karmienie się Jego miłością, czerpanie z Niego i życie w Nim na podobieństwo dziecka żyjącego w łonie matki.
Przyjmując w pełni dar dziecięctwa, człowiek żyje wolą Bożą. Bóg kieruje nim bezpośrednio poprzez Swoje działanie w duszy i sytuacje zewnętrzne.
Wszystko jest już przygotowane na oczyszczenie i odrodzenie ludzkości.
A jest to powtórna godzina Chrystusa i powtórne zesłanie Ducha Świętego. Jest to zmartwychwstanie Miłości Czystej.
To już jest!
(Świadectwo, nr 937).
Słowo to podyktował Alicji Lenczewskiej Archanioł Gabriel – Anioł zwiastujący przyjście Chrystusa.
ŚWIATŁO Z FATIMY oraz od świętego ojca Pio
Najprostszy ze znaków Fatimy niesie ze sobą najgłębszy sens.
Kogo Bóg wybrał do przekazania nam przesłania, które papież Pius XII nazywał: „najważniejszym objawieniem Ducha Świętego od czasu Pięćdziesiątnicy”, a św. Jan Paweł II mówił, że jest „najważniejszym orędziem czasów współczesnych”?
BÓG WYBRAŁ DZIECI.
Tak jak każdy Boży wybór – tak i ten ma głębokie znaczenie.
W latach objawień fatimskich żyło na świecie wiele osób, które dziś czcimy jako świętych.
Czy nie lepiej byłoby przekazać tak ważne przesłanie jednej z tych świątobliwych osób?
A jednak BÓG WYBRAŁ DZIECI.
Powierzona została im nie tylko rola przekazania słów Anioła czy Matki Bożej.
Dzieci otrzymały udział w Bożym planie ratowania dusz.
Ze względu na postawę i modlitwę Franciszka, Hiacynty oraz Łucji – Matka Boża obiecała zachować Portugalię od skutków wojny.
NIESAMOWITE, jak wiele zależało od trojga małych dzieci.
Fatima zdaje się krzyczeć i wołać do nas: „DZIECIĘCTWO! DZIECIĘCTWO! DZIECIĘCTWO!”.
Proroctwo ojca Pio
Podobne światło wewnętrzne otrzymał kiedyś święty ojciec Pio, który wypowiedział prorocze słowa: „DZIECI OCALĄ ŚWIAT!”.
Słowa te mają dwa znaczenia: dosłowne, które wskazuje na rolę modlitwy i wynagrodzenia Bogu przez dzieci, oraz przenośne – w którym chodzi o wszystkich, którzy żyją duchem dziecięctwa Bożego.
WEZWANIE DNIA:
Przypatrz się dziś obrazowi „Całując oblicze Boga” (patrz: załącznik). Oddaje on głębię tej relacji z Maryją, do której jesteśmy zaproszeni.
Przypatrz się dziecku. Czy jest bezpieczne? Szczęśliwe? Gdzie ono patrzy? Jakie światło odbija się na jego twarzy?
Jakie są ramiona Maryi? Czy widzisz w Niej czułość? A siłę?
Ten obraz to ikona Dziecięctwa.
Być może czasami odczujesz pragnienie, aby przywołać ten obraz lub go kontemplować. A może zechcesz mieć go w swoim domu… Najważniejsze jednak, aby był w twoim sercu.
ŚWIATŁO SŁOWA:
„Kto się więc uniży jak to dziecko,
ten jest największy w królestwie niebieskim” (Mt 18,4)
MAŁY WIECZERNIK MODLITWY:
Modlitwa jest przyjmowaniem Boga. Otwieraniem drzwi dla łaski.
Znajdź dziś 5–15 minut na modlitwę osobistą w ciszy.
Módl się tak, jak cię poprowadzi twoje serce.
Możesz trwać w ciszy. Możesz rozmawiać z Jezusem, zadając konkretne pytania.
Możesz zaprosić Maryję i modlić się w Jej obecności.
Czas osobistej modlitwy to najważniejszy czas tych rekolekcji.
NA KONIEC: „ZABIERZ SŁOWO!”
Wybierz z tego dnia jedno zdanie, myśl lub słowo, które najbardziej cię dotknęło, i rozważaj je w swoim sercu nieustannie aż do następnej medytacji.
Czyń tak jak Maryja, która „zachowywała te sprawy w swoim sercu i rozważała je”.
DZIĘKCZYNIENIE:
Podziękuj Panu Bogu, odmawiając trzykrotnie modlitwę:
CHWAŁA OJCU I SYNOWI I DUCHOWI ŚWIĘTEMU, JAK BYŁA NA POCZĄTKU
TERAZ I ZAWSZE I NA WIEKI WIEKÓW, AMEN.
Na krzyżu dokonała się niesamowita przemiana, kiedy Jezus Chrystus wziął na siebie winy całego świata i poniósł śmierć, bo zapłatą za grzech jest śmierć. W zamian dał nam wszystko to, co należy się Jemu, jako Synowi Bożemu - całe błogosławieństwo i miłość Ojca. Diabeł doskonale o tym wie i właśnie w to będzie uderzał. W dwunastym rozdziale Apokalipsy opisana jest walka pomiędzy kobietą, która rodzi Syna, a On, wypełniając swoją misję, jest porwany do Nieba. Kobieta ucieka na pustynię, gdzie przebywa 1260 dni. Smok, widząc, że nie może nic uczynić kobiecie, zaczyna walkę z Jej potomstwem, którym jesteśmy właśnie my. To strategia złego ducha, który w czasach ostatecznych będzie niszczyć chrześcijan. Jego obsesją jest oskarżanie cię przed Bogiem. Uświadom sobie, że diabeł stoi przy tobie dwadzieścia cztery godziny na dobę, patrzy na ciebie ze wstrętem i nienawiścią, powtarzając: »Jesteś do niczego, a ty w to wierzysz i powtarzasz: "Jestem do niczego". Szatan mówi:, »Jesteś potępiony przez Boga. Bóg ci nie przebaczy', a ty powtarzasz: »Jestem potępiony. Bóg mi nie przebaczy”. Słyszysz: ,»Jesteś kompletnym nieudacznikiem, nigdy nikt cię nie pokocha”. Powtarzasz:, Jestem nieudacznikiem, nie zasługuję na miłość". To nie są nasze myśli. One przychodzą z zewnątrz, choć czujemy jakby wypływały ze środka. To są sugestie, syczenie diabła. Z drugiej strony jest Jezus, który mówi: "Jesteś moim umiłowanym", a ty - cisza... »Umarłem za ciebie, wszystkie grzechy są ci odpuszczone” ， a ty nic. . . »Nie jesteś potępiony, jeśli trwasz we mnie”, a ty dalej nic. . . Tak właśnie, niestety, wygląda nasz dialog ze światem duchowym. Przyjmujemy kłamstwa złego ducha, jako nasze własne, a pozostajemy głusi na to, co mówi do nas Bóg. Dramat Raju powtarza się. Tam również człowiek został postawiony przed wyborem, czy będzie słuchał głosu Boga, czy słów demona. Tragedia Raju powtarza się od Księgi Rodzaju, aż po Apokalipsę. Do Ciebie należy wybór, kogo będziesz słuchał. Kiedy Bóg patrzy na ciebie, mówi: "To moja ukochana córka, to mój ukochany syn”.