DZIEŃ ÓSMY
„PRZYSZŁO DO SWOJEJ WŁASNOŚCI” (J 1,11)
Przed rozpoczęciem rozważania:
Wycisz swój umysł i swoje serce. Duchowe wyciszenie jest naszą otwartością na łaskę. Modlitwę do Ducha Świętego postaraj się odmówić spokojnie i powoli, wczuwając się sercem w każde ze zdań.
Modlitwa do Ducha Świętego
Duchu Święty, przyjdź,
oświeć mrok umysłu,
porusz moje serce,
pokaż drogę do Jezusa,
pomóż pełnić wolę Ojca,
Duchu Święty, przyjdź.
Maryjo, któraś najpełniej
przyjęła słowo Boże,
prowadź mnie.
Duchu Święty, przyjdź!
Akt zawierzenia rekolekcji świętemu Józefowi
Święty Józefie, któremu Dobry Bóg zawierzył opiekę nad Jezusem i Maryją,
zawierzam dziś tobie te rekolekcje i proszę cię
w imię twojej miłości do Jezusa i Maryi:
opiekuj się mną i wszystkimi, którzy te rekolekcje przeżywają,
strzeż nas na drodze do Niepokalanego Serca Maryi,
wyproś nam u Dobrego Boga łaskę świadomego i głębokiego poświęcenia się Sercu Twojej Umiłowanej Oblubienicy, Maryi,
abyśmy oddając się Jej całkowicie, znaleźli się w bezpiecznym schronieniu Jej Niepokalanego Serca, które jest dla nas wielkim darem
Ojca, Syna i Ducha Świętego. Amen.
ROZWAŻANIE DNIA: „PRZYSZŁO DO SWOJEJ WŁASNOŚCI”
„Do swojej własności”
Pierwsze zdania Ewangelii świętego Jana objawiają nam, że WSZYSTKO stało się przez Słowo, a bez Niego „nic się nie stało, co się stało”. Nikt z nas nie zdecydował o swoim zaistnieniu. Nie jestem źródłem swojego życia. Życie jest darem, który otrzymałem od Boga.
Jestem własnością Boga.
W pierwszym rzędzie przez to, że Bóg mnie stworzył.
A jeszcze bardziej przez chrzest, w którym Bóg naznaczył mnie pieczęcią, która mówi, że należę do Niego.
Pieczęć jest czymś nienaruszalnym.
Mówi o tym jeden z najpiękniejszych fragmentów Biblii:
„Ale teraz tak mówi Pan,
Stworzyciel twój, Jakubie,
i Twórca twój, o Izraelu:
»Nie lękaj się, bo cię wykupiłem
wezwałem cię po imieniu; tyś moim!«” (Iz 43,1).
O tej prawdzie „śpiewa” oblubienica z pieśni nad pieśniami, w słowach:
„Mój Miły jest mój, a ja jestem Jego” (PnP 2,16)
Pięknie tę rzeczywistość wyraża słowo „OD-DANIE”. Oddać mogę tylko coś, co nie należy do mnie. Przez akt całkowitego oddania się – składam w ręce Maryi całe moje życie, aby Ona oddała je Bogu, do Którego ono od początku należy.
To jest powrót do Źródła. Powrót do pierwotnej harmonii, w której WSZYSTKO JEST ŁASKĄ.
Całkowite oddanie to powrót do Raju, w którym wszystko należy do Boga i wszystko jest łaską.
„Przyszło”
Jezus do nas nieustannie przychodzi.
By Go przyjąć, mamy „prostować ścieżki”, czyli się nieustannie nawracać
Im więcej w nas miłości, tym większa przestrzeń na przyjęcie Jezusa.
Tym, co nas uzdalnia do nieustannego przyjmowania Jezusa, jest życie CHWILĄ OBECNĄ – świadoma otwartość i trwanie w gotowości na przyjęcie łaski w każdej chwili.
Jesteśmy też wezwani, aby „czytać znaki” – to znaczy rozpoznawać to, w jaki sposób Jezus działa DZISIAJ i jak do nas przychodzi oraz jaka jest Jego Wola w tym danym czasie, w którym żyjemy.
LEKTURA DUCHOWA:
1. Z TRAKTATU ŚW. LUDWIKA DE MONTFORT
Jezus, nasz wielki Przyjaciel, oddał się nam bez zastrzeżeń, z duszą i ciałem, z cnotami, łaskami i zasługami: „Zdobył mnie całego – mówi św. Bernard – oddając mi się całkowicie”. Czyż nie jest wymogiem sprawiedliwości i wdzięczności, byśmy dali Jezusowi wszystko, co dać możemy? Wszak to Jezus pierwszy był wobec nas hojny. Idźmy za Nim, a doznamy w życiu, w godzinę śmierci i w wieczności jeszcze większej Jego szczodrobliwości (Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny, nr 138).
2. Z DZIENNIKÓW ALICJI LENCZEWSKIEJ:
[Jezus:]
Oddanie i ufność, których źródłem jest Miłość, sprawią, że żyjąc jeszcze w ciele na tym świecie, możesz być zupełnie wolna od wszelkich uzależnień, wpływów i oddziaływań zewnętrznych.
Możesz trwać w pokoju, jaki Ja zsyłam na ciebie.
W takim stanie tylko Bóg ma wpływ i tylko od Niego zależysz. Tylko On jest twoim Panem, Miłością.
I to jest stan szczęśliwości, chociaż twoja codzienność zawiera trud i dolegliwości.
Trwając w tym stanie, nie uciekasz od znoju i cierpień. Wręcz przeciwnie – jednocząc się ze Mną ukrzyżowanym, pragniesz uczestniczyć w Moim bólu.
Nie możesz nie być w tym, w czym Ja jestem.
Ogarnia cię ból Mój i miłość Moja.
Ból przeniknięty miłością, zatracony w miłości, pochłonięty przez miłość, która nie ma ograniczeń i jest wieczna.
Ból przeminie, jak wszystko, co ziemskie.
Pozostanie miłość, która jest zmartwychwstaniem i życiem w chwale: Nowym Jeruzalem.
Moja droga krzyżowa w świecie sięga już Golgoty.
I powtórzy się to, co tam się stało.
Powtórzy się w skali świata i dotknie wszystkich.
I zachowania ludzkie będą jak wówczas.
Ze Mną pozostaną tylko ci, którzy prawdziwie kochają: jak Moja Matka, jak Jan, jak Magdalena.
Teraz pragnę być otoczony Rodziną.
W wielu duszach umieram i w wielu duszach potrzebna jest pomocna miłość, która ocali życie od śmierci wiecznej Moich dzieci.
Dlatego powołałem Rodzinę Mojego Serca[1]. Serca, które jest ukrzyżowane. Które jest krzyżowane z coraz większą zawziętością.
I dlatego zapragnąłem związać dzieci Serca Miłości Ukrzyżowanej ślubem miłości, wierności i posłuszeństwa na wieczność całą.
Ten ślub jest zobowiązaniem dwustronnym. I w tym jego moc, bo Ja zapewniam możliwość jego wypełnienia w każdej sytuacji przez łaskę, jaką dam dziecku, które będzie chciało wytrwać przy Mnie w Mojej ofierze (Słowo pouczenia, nr 460).
[Alicja:]
– Napełniłeś mnie, Panie, Swoją mocą. Dokąd iść i gdzie prowadzić dzieci Twoje, które mi dajesz pod opiekę?
[Jezus:]
† Do Mnie – najprostszą i najkrótszą drogą: Drogą dziecięcego oddania.
Nie ma czasu na długie przygotowywanie i trening duchowy, bo siły nieprzyjaciela rosną w gotowość do ostatecznej walki.
Ja będę prowadził was mocą Mojej potęgi miłości. Nadeszła chwila, kiedy trzeba przylgnąć do Mnie i iść na ślepo tam, gdzie prowadzę.
I ufać wbrew własnej logice, własnym oczom i uszom.
Trzeba otworzyć oczy duszy i uszy serca – wypatrywać Mnie i nadsłuchiwać Mojego głosu. I tylko we Mnie mieć skierowane całe swe jestestwo.
Macie mieć głuche uszy i ślepe oczy na wszystko inne poza Moim światłem i Moją miłością.
Ja wszystko wskażę i wszystko powiem. Bądźcie ufni i posłuszni Moim rozkazom. Ja wyprowadzę was silną ręką wśród wielkich znaków na niebie i ziemi.
Mnie zawierzcie i zaufajcie Mojej Matce, która jest z wami i pokrzepia wasze serca, i opatruje wasze zranienia. Kochajcie Ją i do Niej się tulcie.
Troszcz się o dzieci chore i słabe. Przyprowadzaj do Mojej Matki, by je opatrywała, i do Mnie, bym je karmił, aby nabrały sił (Świadectwo, nr 638).
ŚWIATŁO Z FATIMY
Fatima jest jednym wielkim wezwaniem do nawrócenia, czyli do powrotu do Boga – naszego Źródła.
PODCZAS PIERWSZEGO UKAZANIA SIĘ ANIOŁ nauczył dzieci modlitwy wynagradzającej, w której wyznajemy Bogu wiarę, uwielbienie, ufność oraz miłość – aby wynagrodzić za tych, którzy nie wierzą, nie uwielbiają, nie ufają i nie kochają Boga.
PODCZAS DRUGIEGO UKAZANIA SIĘ ANIOŁ powiedział do dzieci: „Ofiarujcie Zbawicielowi wasze modlitwy i wszystko, co potraficie ofiarować za przebłaganie, za tyle grzechów, które obrażają Pana Boga”.
PODCZAS TRZECIEGO UKAZANIA SIĘ ANIOŁ nauczył dzieci kolejnej modlitwy, która kończy się wezwaniem: „Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca i za przyczyną Niepokalanego Serca Maryi błagam Cię o nawrócenie biednych grzeszników”.
Podczas PIERWSZEGO OBJAWIENIA Matka Boża prosi dzieci, aby złożyły Bogu największą możliwą ofiarę – z samych siebie. Dzieci czynią to bez chwili zawahania, mimo że Maryja zapowiada im wiele cierpienia.
Podczas DRUGIEGO OBJAWIENIA Maryja wskazuje drogę powrotu do Boga – NABOŻEŃSTWO DO JEJ NIEPOKALANEGO SERCA.
Bóg mógł wskazać nam wiele dróg powrotu, ale wybrał jedną – NIEPOKALANE SERCE MARYI.
WEZWANIE DNIA:
Jezus nieustannie przychodzi do „swojej własności”. Czyni to w sposób szczególny poprzez słowo Boże, które otrzymujemy codziennie w czytaniach dnia.
Alicja Lenczewska często otrzymywała od Pana Jezusa fragment słowa Bożego, który rozjaśniał jej to, co słyszała w sercu. Pewnego razu otrzymała od Jezusa fragment, który był tego dnia w czytaniu. Zwróciła do się do Niego:
– Słowa z dzisiejszego czytania mi dałeś…
Pan Jezus odpowiedział:
† Aby ci zwrócić uwagę na to, że wskazówki na każdy dzień wypływają
z czytań, których słuchasz podczas Mojej Ofiary (Świadectwo, nr 515).
Niesamowite światło! Każdego dnia Jezus daje nam konkretne wskazówki w słowie Bożym wyznaczonym na dany dzień. Każdego dnia w „ziemi” wielu słów możesz znaleźć drogocenną perłę, ukrytą tam specjalnie dla ciebie.
Przeczytaj dzisiejsze czytania i poszukaj w nich światła, które kryje się tam specjalnie dla ciebie.
ŚWIATŁO SŁOWA:
„Chodźcie, powróćmy do Pana! On nas zranił i On też uleczy, On to nas pobił, On ranę przewiąże. Po dwu dniach przywróci nam życie, a dnia trzeciego nas dźwignie i żyć będziemy w Jego obecności. Poznajmy, dążmy do poznania Pana; Jego przyjście jest pewne jak poranek” (Oz 6,1-3)
„Albowiem tak mówi Pan Bóg, Święty Izraela:
»W nawróceniu i spokoju jest wasze ocalenie,
w ciszy i ufności leży wasza siła«.
Ale wyście tego nie chcieli!” (Iz 30,15)
MAŁY WIECZERNIK MODLITWY:
Kiedy podczas modlitwy pozwalasz Bogu działać – nareszcie wszystko jest łaską.
Znajdź dziś 5–15 minut na modlitwę osobistą w ciszy.
Módl się tak, jak cię poprowadzi twoje serce.
Możesz trwać w ciszy. Możesz rozmawiać z Jezusem, zadając konkretne pytania.
Możesz zaprosić Maryję i modlić się w Jej obecności.
Czas osobistej modlitwy to najważniejszy czas tych rekolekcji.
NA KONIEC: „ZABIERZ SŁOWO!”
Wybierz z tego dnia jedno zdanie, myśl lub słowo, które najbardziej cię dotknęło, i rozważaj je w swoim sercu nieustannie aż do następnej medytacji.
Czyń tak jak Maryja, która „zachowywała te sprawy w swoim sercu i rozważała je”.
DZIĘKCZYNIENIE:
Podziękuj Panu Bogu, odmawiając trzykrotnie modlitwę:
CHWAŁA OJCU I SYNOWI I DUCHOWI ŚWIĘTEMU, JAK BYŁA NA POCZĄTKU
TERAZ I ZAWSZE I NA WIEKI WIEKÓW, AMEN.
COŚ NA POTEM: FORMACJA DUCHOWA PO AKCIE ODDANIA SIĘ – JAK TYM ŻYĆ NA CO DZIEŃ?
Całkowite oddanie się Maryi jest powrotem do pierwotnej harmonii, w której jestem całkowicie zależny od Boga, a wszystko jest łaską.
Jezus przyszedł do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Nie dostrzegli łaski CHWILI.
Bóg przychodzi zawsze tu i teraz.
Aby Go przyjąć, trzeba nam uczyć się ŻYĆ TERAŹNIEJSZOŚCIĄ. Nazywamy to życiem CHWILĄ OBECNĄ lub duchowością TU I TERAZ.
Ten, kto oddał wszystko – ma tylko CHWILĘ OBECNĄ.
Oddał przeszłość, więc nie ma się już nią zajmować.
Oddał też przyszłość, więc uczy się nie wybiegać już myślami do przodu.
Życie całkowitym oddaniem to życie tym, co jest TU i TERAZ.
„CAŁY TWÓJ” to znaczy: „CAŁY TU I TERAZ”, „CAŁY W CHWILI OBECNEJ”.
W dziennikach Alicji Lenczewskiej znajdziemy kilka konkretnych wskazówek do pracy nad taką postawą:
Przyjmuj zatem zło z pokojem i wynagradzaj miłością wobec tych, którzy je zadają.
Bądź taka dziś, teraz. Nie obiecuj poprawy, ale stawaj się lepsza teraz. Zawsze tylko teraz. Koncentruj swój wysiłek na tym „teraz”. Nie rozpraszaj swych sił na to, co jest jutrem, bo jutra nie ma.
Nie zubażaj swego „dzisiaj”, cofając się do „wczoraj”.
Idź w przód, doskonaląc swoje „dzisiaj”.
Wszystko ma wartość o tyle, o ile ubogaca teraźniejszość, która jest tym, co jest.
Kto ma uszy, niechaj słucha (Świadectwo, nr 180).
† Trwaj we Mnie nieustannie, chcę mówić ci wszystko na bieżąco.
Nie uprzedzaj niczego. Wszystko jest w Moim zamyśle i pojawi się w swoim czasie.
Żyj tak, jakby istniała tylko teraźniejszość. Każda chwila jest dana ode Mnie, abyś żyła w niej intensywnie w Bogu swoim.
Żarliwie i hojnie obdarzaj Mnie swoją miłością w każdym „teraz” (Świadectwo, nr 654).
Bądź czujna i dostosowuj się do Moich życzeń na bieżąco, z chwili na chwilę. Żyj chwilą obecną i Moją miłością. Czy niemowlę na ręku Ojca troszczy się o cokolwiek lub wybiega myślą naprzód?
Bądź zupełnie zdana na Mnie i zupełnie wolna od wszelkich trosk i planów. Pragnę cię mieć gotową na każde Moje wezwanie, całkowicie dyspozycyjną.
Jeśli masz jakieś sprawy do załatwienia, oddaj Mi je i czekaj na Moją inspirację do tego, co czynić, i na Moje działania.
Pragnień i tęsknot innych niż pragnienie Mojej chwały i tęsknoty do Mojej miłości nie powinnaś mieć.
Wszystko otwieraj i składaj przede Mną nieustannie. Potężnego masz Oblubieńca – Jemu zaufaj (Świadectwo, nr 428).
[Alicja:]
– Jak ma wyglądać teraz moje życie?
[Jezus:]
† Będę cię prowadził z dnia na dzień. Nie wyprzedzaj niczego swoją wyobraźnią i swymi myślami. W ogóle nie myśl o sobie i swoich sprawach. Ja będę kierował każdym twym krokiem. Bądź ufna i radosna, i cała zanurzona w Mojej miłości.
Ofiarowałaś Mi wszystko, a więc nic do ciebie nie należy (Świadectwo, nr 640).
Żyj w pełni chwilą teraźniejszą, nie wybiegając myślą w przód ani w tył, a nie będziesz marnowała czasu, który jest ci dany. Cokolwiek jest, jest to dar chwili ode Mnie dla ciebie. Odnajduj Mnie, rozpoznawaj, adoruj, okazuj wdzięczność. Radź się Mnie i razem ze Mną czyń i przeżywaj wszystko.
Każda chwila jest świętą, bo każdy Mój dar jest święty. Każde miejsce jest święte, bo jest Moim darem dla ciebie i w nim Ja jestem z tobą.
Wszędzie zachowuj się jak w świątyni: módl się i czyń dobro (Słowo pouczenia, nr 193).
[1] Chodzi o Rodzinę Serca Miłości Ukrzyżowanej – dzieło, o którym sam Pan Jezus powiedział: Nie było dotąd, odkąd ziemia istnieje, większego dzieła miłości, nie było zarazem większej nędzy oddanej na usługi Boga, by przez nią działał pewnie, swobodnie i na ślepo. W 1948 roku Pan Jezus dał obietnicę: Wy macie być świętymi nowych czasów i mistrzami duchowymi czasów ostatnich. Rok później Pan Jezus daje kolejną obietnicę: To dzieło na wskroś wynagradzające, zdobywcze, wyrywające miliony dusz piekłu i szatanowi. Cierpieć będziecie wszyscy i zdobywać mi dusze. Założycielką tego dzieła była Ludmiła Krakowiecka, która podobnie jak siostra Faustyna oraz Alicja Lenczewska otrzymała dar rozmów z Panem Jezusem, które spisała w dziennikach pt. Dialogi. Jest to książka o nieocenionej wartości duchowej.
Jezus zapragnął przyjść na świat przez Maryję, choć nie potrzebował do objawienia się światu człowieka. Jednak właśnie taki był zamysł Boży. Maryja jest największą charyzmatyczką, co ujawnia się, gdy jest w stanie błogo-sławionym. Apostołowie chrzcili Duchem Świętym, głosili Słowo Boże, nakładali ręce, modlili się o zstąpienie Parakleta. Tymczasem Ona jest tak wypełniona Duchem Świętym, że samo Jej pojawienie się chrzci w Nim. Nie znam kobiety, która zaraz po tym, jak dowiaduje się, że jest w stanie błogosławionym, planuje trzydniową, liczącą sto pięćdziesiąt trzy kilometry, pieszą wyprawę przez góry. Biegnie z pośpiechem, by służyć swojej kuzynce Elżbiecie. Samo Jej pojawienie się sprawia, że mały Jan Chrzciciel zaczyna tańczyć w łonie swojej mamy, zaś Elżbieta ma poznanie, że przyszła do niej Matka Boga. Wypełniają się słowa Archanioła Gabriela skierowane do Zachariasza, że dziecko zostanie napełnione Duchem Świętym już w łonie matki.
Przed przyjściem Chrystusa, Kościół ma przejść przez końcową próbę, która zachwieje wiarą wielu wierzących. Prześladowanie, które towarzyszy jego pielgrzymce przez ziemię, odsłoni "tajemnicę bezbożności", pod postacią oszukańczej religii, dającej ludziom pozorne rozwiązanie ich problemów, za cenę odstępstwa od prawdy. Największym oszustwem religijnym jest oszustwo Antychrysta, czyli oszustwo pseudomesjanizmu, w którym człowiek uwielbia samego siebie, zamiast Boga i Jego Mesjasza, który przyszedł w ciele. Warto sobie uświadomić, że to oszustwo psudomesjanizmu Antychrysta będzie też uaktywnieniem się wielu fałszywych proroków, którym uda się oszukać większość chrześcijan, przez fałszywe znaki i cuda, czynione nawet w imię Jezusa, ale do których to Jezus nie przyzna się na Sądzie Ostatecznym. Zwiedzeni chrześcijanie nie będą już słuchać zdrowej nauki, ale będą wyszukiwać sobie nauczycieli głoszących nauczania, które łechcą ucho. To słowa św. Pawła. Smok będzie się posługiwał fałszywymi prorokami, żeby walczyli przeciwko Niewieście apokaliptycznej. Krótko mówiąc, oszustwo Antychrysta, to stworzenie mistyfikacji chrześcijaństwa i Kościoła, gdzie fałszywi prorocy, wśród równie fałszywych znaków i cudów, nienawidząc i walcząc z Niewiastą, postawią człowieka, w miejsce Boga, ale w taki sposób, że jeśli to możliwe, zwiodą nawet wybranych, przekonanych, że to jest nowe objawienie chrześcijaństwa.Warto też tu przypomnieć, że tak Pismo Święte, jak i KKK odrzuca protestancką interpretację eschatologiczną, jakoby Kościół miał w mocy i autorytecie zapanować nad całym światem i w ten sposób przygotować go na przyjście Pana. Pismo Święte i KKK mówią wyraźnie, że Kościół wejdzie do Królestwa jedynie przez tę ostateczną Paschę, w której podąży za swoim Panem w Jego Śmierci i Jego Zmartwychwstaniu. Królestwo wypełni się więc nie przez historyczny triumf Kościoła, zgodnie ze stopniowym rozwojem, lecz przez zwycięstwo Boga nad końcowym rozpętaniem się zła, które sprawi, że z nieba zstąpi Jego Oblubienica. Triumf Boga nad buntem zła przyjmie formę Sadu Ostatecznego, po ostatnim wstrząsie kosmicznym tego świata, który przemija.